dinsdag 25 november 2014

Van de projectleider; Ik ben RA

Tja wat moet je nu met zo'n  titel boven je blog.
In de vorige blog had ik beloofd om nog voor dat we naar de Oekraïne gaan te vertellen wat voor nieuw project er gaat komen. Nou die belofte wil ik bij deze inlossen.
 
Zoals iedereen wel weet is het in de Oekraine crisis met in het Oosten gewoon oorlog. De prijzen zijn daardoor best fors gestegen. Er is vooral veel gedoe over het gas dat grotendeels uit Rusland komt. De prijs van gas is helemaal sterk gestegen.
In het badhuis wordt veel gas gebruikt om het water voor de douches te verwarmen. Nu ben ik in de afgelopen tijd op zoek geweest naar alternatieve mogelijkheden. Ik kan vertellen dat ik mede dank zij collega's van voormalig Agentschap NL contacten heb gekregen met een aantal bedrijven in Nederland die zich bezig houden met energie verkregen uit zonnewarmte.
 
Uiteindelijk was er een bedrijf in Gouda, waar ik mooie contacten mee kreeg. De eigenaar van het bedrijf "Ik ben RA", Marcel Cloosterman, heb ik vorige week ontmoet en ik ben erg blij met wat hij voor de zigeuners van Munkacs wil betekenen.
 RA stond vroeger bekend als de zonnegod van de Egyptische mythologie. Dus dat is voor een bedrijf die in de top van de branche van de zonnewarmte staat, geen rare naam.
In hun visie staat:
"Ik heb warmte in overvloed, zonnewarmte,  voor iedereen en voor altijd. Ik wil een bijdrage leveren aan duurzame energievoorziening in Nederland. Mensen laten inzien hoe logisch, comfortabel en nodig het gebruik van zonnewarmte is. En de toepassing van zonnewarmte en zonnekoeling voor iedereen mogelijk maken. Ik zorg dat bij jou thuis altijd een aangename temperatuur heerst. Dat er ruim voldoende warm water is om lekker lang te douchen of uitgebreid een bad te nemen."
 
 
 
 
 
 
Wij gaan, samen met dit bedrijf,  zorgen dat in het voorjaar van 2015 panelen op het dak van het badhuis komen te liggen en dat er een zonnewarmteboiler bij het badhuis wordt geplaatst. De materialen zullen geleverd worden door een fabriek in Polen, op slechts 400 km afstand van Munkachevo. Dat is dus erg mooi. In een later stadium zal ik er nog wel meer over vertellen.
In het komende weekend hebben we nog genoeg punten die we nog moeten onderzoeken.
 
 
 
 
In de weken na onze terugkomst heb ik vast wel weer genoeg stof om een aantal blogs te kunnen vullen.
Uw projectleider,
 
Berend van Duijvenvoorde

zaterdag 15 november 2014

Van de projectleider; het kachelproject en komende reis naar Munkacs

Beste lezer,
 
Het is al weer enige tijd geleden dat ik een laatste blog heb geplaatst. Nu ben ik meestal het vaardigst in het schrijven rondom momenten dat ik naar de Oekraïne ga of net terug ben.
En over 2 weken is het weer zover. Op 28 november hoop ik samen met de voorzitter van de Stichting Munkacs, Harry van der Laan, even een paar dagen naar onze vrienden op het zigeunerkamp Munkacs te gaan.
 
We zullen daar naast het aanhalen van onze banden en elkaar weer ontmoeten best wel weer druk zijn. Van alle ervaringen en belevenissen zal ik zeker een aantal blogs kunnen vullen.
 
Wat ik nu in ieder geval wil laten weten is dat het kachelproject zachtjes aan echt gaat beginnen.
De mannen, Feri en Geza, zijn goed bezig. Nadat ze kort voor de zomer de eerste lessen in het lassen hebben gekregen, lagen de vorderingen eerst stil. In de zomer zijn ze altijd erg druk met de zomerbijbelkampen voor de kinderen. Daarna begon op het kamp de bouw van een nieuwe kerk. Ik ben reuze benieuwd hoe de vorderingen zijn. Feri en Geza hebben vooral het ijzerwerk ter handen genomen zodat ze steeds meer vertrouwen kregen met het materiaal waar ze mee moesten werken.
Inmiddels hebben ze een eerste prototype van een kachel opgeleverd. Zie de foto's. Zoals gewoonlijk is Ruslan een strenge leermeester en keurde hij het product af. Maar het is te verwachten dat binnenkort een eerste kachel ergens op het kamp in een hutje geplaatst kan worden.
Met de bouw van de 100 toiletten was van tevoren al zo'n beetje bekend wie  allemaal in aanmerking kwam voor een toilet. Met de kachels doen we dat niet. We gaan geen druk op Feri en Geza leggen en iedere keer als er eentje klaar is, zal Ruslan wel zeggen waar die dan geplaatst moet worden.
 
Verder kan ik nog vertellen, dat ik inmiddels begonnen ben met de voorbereiding voor een nieuw project. Het bestuur van de Stichting heeft al groen licht gegeven.  Komende week heb ik voor dit project een gesprek bij een bedrijf in Gouda. Als je wilt weten wat dat project gaat inhouden zal je nog even moeten wachten tot volgende week.
Uw projectleider,
 
Berend van Duijvenvoorde

vrijdag 26 september 2014

van de projectleider; Ervaringen Sylvia Wobbes, contrasten.

In het voorjaar ben ik samen met Sylvia Wobbes naar Munkacs geweest. Ik had toegezegd iets van haar ervaringen / beleving te laten weten. Deze weblog is dan ook eigenlijk van haar hand;
 
Ik had niet verwacht dat het kamp aan de stad grenst. Ik dacht dat deze mensen in een afgelegen gebied woonden met elkaar. Zo rij je in een redelijke straat en zo rij je het kamp op, het verschil is ook wel erg groot. Nu was ik er in april en het was mooi  weer, maar hoe zit het dan in de herfst en winter vraag je je af. De straatjes op het kamp bestaan uit modder, geen bestrating of iets dergelijks. De huisjes zijn hutjes en daar wonen dan ook nog grote gezinnen in, onvoorstelbaar, hoe dit dan gaat wanneer ze gaan slapen. En wat eten ze dan? En ze koken op een vuurtje.  
We aten bij Ruslan. Zijn vrouw had uitgebreid voor ons gekookt. Wij aten eerst met Ruslan en daarna zijn vrouw met de kinderen. Je mag niet helpen opruimen, je loopt zo bij tafel weg, dat voelt wel apart hoor. De mensen kijken tegen je op , maar dit wil je niet, je bent gelijk aan hen. Toch bijzonder dat de armoede, zo dicht bij de  mensen in de stad, duidelijk zichtbaar aanwezig is.
 
De wegen zijn daar wel slecht, goed uitkijken waar en hoe je rijdt. 
  
 En de gebouwen waar mooie torentjes op zitten van goud/koper?? Heel bijzonder dat ze dit zo maken.
 
Mooi om zo een keer de ervaringen van Sylvia te kunnen weergeven. Zij kwam voor het eerst in de Oekraïne bij de Roma zigeuners in Munkacs op bezoek.
Vragen en reacties laat ze gerust langs komen.
Uw projectleider,
Berend van Duijvenvoorde

vrijdag 19 september 2014

Van de projectleider; energieproblemen

In de afgelopen week werd ik fijntjes gevraagd wanneer er weer eens een blog zou verschijnen. Misschien had ik dat duwtje wel nodig om weer te beginnen.
 
Allereerst wilde ik eigenlijk wachten tot de website van de stichting Munkacs vernieuwd zou zijn, maar de voorzitter liet weten dat ik gewoon de huidige website kon blijven gebruiken voor het plaatsen van een blog.
Ten tweede zijn de mensen op het kamp in de zomer altijd heel druk met kinderkampen en dergelijke, waarbij dan bouwactiviteiten even stilstaan.
 
In de afgelopen maanden is er wel heel veel gebeurd in de Oekraïne, denk alleen maar aan de oorlog in het oosten van de Oekraïne en het neerstorten van de MH17.
Op een gegeven moment dreigde een algehele mobilisatie op gang te komen en dat betekende dat de mannen op het zigeunerkamp ook werden opgeroepen om zich te melden voor militaire dienst.
Dat gaf veel onrust op het kamp, zodanig zelfs dat er barricades bij de ingang van het kamp werden opgebouwd. Gelukkig zijn die inmiddels weer opgeruimd en is de rust weer terug.
 
Maar door al die onrust met Rusland zijn de energieprijzen fors omhoog gegaan en dat betekent  dat de kosten van het badhuis sterk zijn toegenomen.
Ik ben daarom in opdracht van het bestuur van de stichting met een onderzoek begonnen naar de mogelijkheid van zonnewarmte installaties bij het badhuis.
 
Dat is best een hele zoektocht. Door collega's heb ik contacten gekregen bij het bedrijfsleven. Ik probeer nu bedrijven te vinden die hier verstand van hebben en mogelijk ondersteuning willen leveren om een project voor zonnewarmte installaties te kunnen uitvoeren.
 
Bij technische scholen zal gezocht worden naar een studie/werk opdracht voor een aantal studenten .
 
Bij deze doe ik een oproep naar alle lezers van deze blog om mij te helpen in mijn zoektocht naar mogelijkheden / bedrijven die hier wel een steentje in zouden willen bijdragen.
 
Alvast heel hartelijk bedankt
Uw projectleider,
 
Berend van Duijvenvoorde
 
 
 
 

vrijdag 23 mei 2014

Les in lassen

In mijn vorige blog gaf ik aan deze week te zullen schrijven over de ervaringen van Sylvia Wobbes. Ik heb haar in de afgelopen week niet kunnen spreken en bovendien heb ik nieuws die ik graag direct wil doorgeven.
 
 
 
 
 
Op het kamp hebben we in het verleden wel vaker met de kampleiding gesproken over de manier waarop we mensen in beweging zouden moeten zien te krijgen.
Mensen moeten zelf actief worden. Er werd wel eens gezegd "geef ze geen vis, maar een hengel". Met die hengel moeten ze dan zelf gaan vissen.
 
Nu hebben we vanuit de stichting Munkacs inmiddels wel wat ervaringen opgedaan op het kamp. Bij het badhuis stonden vaak kampbewoners te kijken wat die Nederlanders allemaal deden. Maar ze kwamen niet in beweging om mee te gaan doen. Bij de bouw van huisjes moesten de gezinnen zelf mee gaan doen, anders werd er geen huisje gebouwd, daar ontstond samenwerking en er kwamen banden tussen mensen (ondanks de taalbarrière).
 
Vervolgens werden er toilethuisjes gemaakt. Dit werd grotendeels gedaan door 2 jonge mannen (Fery en Geza) die eerst geleerd hebben om goed te meten en te zagen. Hoe ga je om met een hamer en schroevendraaier, enz.. Zij kunnen zich daar nu prima mee redden.
 
Nu staan we aan het begin van een project om goede kachels / kookplekken op het kamp te laten maken. Maar ja als je niet lassen kan hoe moet dat dan. Het is heel bijzonder dat juist nu een Nederlander naar de Oekraine is gegaan voor een project waarbij gelast moet worden. Die man (helaas weet ik zijn naam en waar hij vandaan komt nog niet) was bereid om Fery en Geza het lassen bij te brengen. In de afgelopen week is daar mee begonnen. Ik heb een aantal foto's toegevoegd.
 
Dit is voorlopig een laatste blog. Na de zomer wil ik weer beginnen met een nieuwe serie.
Uw projectleider,
 
 
Berend van Duijvenvoorde
 
 

vrijdag 16 mei 2014

De toilethuisjes op het kamp

Drie jaar geleden inmiddels, ben ik samen met Anne Heemstra op de fiets naar de Oekraïne gereden. Ruim 2000 km's. Het doel was geld verzamelen om 100 toiletten op het kamp te kunnen laten bouwen en plaatsen.
Zoals de meesten denk ik nog wel weten was de tocht een groot succes en is het ook gelukt om voldoende bijeen te krijgen om die 100 toiletten te laten bouwen .
Dit werk werd grotendeels door 2 jonge mannen van het kamp zelf gedaan. Fery en Geza. Zij hebben daardoor zichzelf het vak van timmerman aardig eigen gemaakt.
 
Nu had ik na de zomer van vorig jaar aan hen gevraagd om een rondje over het kamp te maken om naar de staat van de toilethuisjes te kijken en daar waar nodig wat reparatiewerk te verrichten.
Dat hebben ze in de wintermaanden gedaan.
 
Op het kamp werd dat als heel bijzonder ervaren. Dat zo maar gekeken werd hoe of mensen omgingen met de gekregen toilethuisjes.
Sommige mensen schaamden zich en wilden dan ook niet dat er in het toilethuisje werd gekeken.
Misschien dat dit een stimulans voor hen is om alsnog netjes met hun toilethuisje om te gaan.
 
Verbazing was er ook, sommige toilethuisjes waren totaal verdwenen. Bleken voor een paar euro aan een ander te zijn verkocht of het materiaal was gebruikt om hun hutje iets te verbeteren.
Ook waren er een aantal die in een dermate slechte staat verkeerden dat ze niet meer te repareren waren. Een aantal werd wel gerepareerd en er waren ook mensen die zelf maatregelen hadden genomen om het toilethuisje in een goede staat te laten blijven. Dat is natuurlijk super.
Er waren er zelfs die nog in een staat van nieuw verkeerden. Zo goed werd er mee om gegaan.
 
We hebben op het kamp besproken of het wenselijk was dat sommige mensen alsnog een nieuw toilethuisje zouden krijgen, maar dat werd afgeraden. Anders zouden er zo weer een stel mensen komen met de vraag om ook in aanmerking te komen voor een toilethuisje.
Die raad hebben we ter harte genomen.
 
In een volgende blog wil ik wat schrijven over de ervaringen van Sylvia Wobbes met het rondbrengen van voedselpakketten.
Geniet van de zomerse dagen.
Groet,
 
Berend van Duijvenvoorde

zaterdag 10 mei 2014

Het badhuis en douchemunten

In de afgelopen winter heeft er een grondige opknapbeurt van het badhuis plaatsgevonden. We constateerden dat het er geweldig goed uit ziet. Alles helder fris en rein. Schimmels zijn verwijderd. Doucheruimte opnieuw betegeld en ook de gang naast de doucheruimte.
 
Eén van de problemen is hoe krijg je mensen onder de douche en vervolgens wie betaald hier voor.
Om met het laatste te beginnen. De mensen hebben veelal geen geld en dus kunnen ze niet betalen om onder de douche te gaan. Nu hadden wij berekend dat het douche per persoon ongeveer € 1,-- kost. In dat bedrag zit dan het gebruik van de douche maar ook onderhoud en beheer.
Om nu aan de financiële middelen te komen zijn we begonnen met het verkopen van douchemunten. Met de gekochte munt geef je dan aan iemand in de Oekraïne op het zigeunerkamp een douche.
 
Op een bijeenkomst in Spakenburg heb ik al voor een mooi bedrag aan munten kunnen verkopen en ook op de oranjemarkt (koningsdag) zijn er een hele serie verkocht dat is gewoon fantastisch. Ik hoop dat nog veel mensen (ook misschien wel na het lezen van deze blog) munten bij de stichting Munkacs willen kopen. In Hoogkerk is het mogelijk om in de winkel "de 2e kans" munten te kopen.
 
Op het kamp is er een groep kinderen die iedere week naar de "soepkitchen" (gaarkeuken) komen. Er wordt geprobeerd om hen tenminste 1x per maand onder de douche te krijgen. Met de opbrengst van douchemunten is dat een mogelijkheid geworden. Dat is natuurlijk super. Denk je eens in hoe vaak je zelf (of je kinderen) onder de douche gaat. Die kinderen nu misschien 2x in de maand. Ik hoop dat dit door kan groeien tot iedere week. Dit heeft tot doel dat de levensomstandigheden van de zigeuners op het kamp steeds beter gaat worden. Dat mensen zelf gaan ontdekken dat hygiëne goed voor je is en dat het fijn is om schoon te zijn.
 
We hebben Ruslan een zak met douchemunten gegeven en hij zal samen met Karlos een spelvorm bedenken om hier zo met de kinderen mee bezig te zijn.
 
Ik hoop dat de stichting binnenkort douchemunten te weinig heeft.
hartelijke groet,
 
Uw projectleider,
Berend van Duijvenvoorde

vrijdag 2 mei 2014

van de Projectleider; Aprilreis samen met Sylvia Wobbes

Beste lezer,
 
het is al weer enige tijd geleden dat je een blog, over het wel en wee in de Oekraïne, van mij hebt kunnen lezen. Maar nu heb ik weer genoeg stof  om een aantal blogs mee te vullen.
 
In de laatste week van april ben ik samen met Sylvia Wobbes, bestuurslid van de stichting Munkacs, op stap geweest naar de Oekraïne. Voor haar was het de eerste ervaring op het kamp.
Na afloop gaf ze dan ook aan dat de omstandigheden waarin de mensen daar op het kamp wonen de meeste indruk op haar hebben gemaakt. Met veel mensen in kleine, vaak in slechte staat verkerende, huisjes. Ze is ook mee geweest om een aantal voedselpakketten rond te brengen. Daar zal ik in één van de volgende blogs wat meer over vertellen.
 
De reis op zich verliep heel voorspoedig. Ik ben nu voor het eerst naar Debrecen in Hongarije gevlogen en vandaar met de auto richting de Oekraïne. Dat ging perfect. In 1 1/2 uur stonden we al aan de grens. De grenspassage ging in een recordtijd (slechts 15 minuten). Ik had een koffer met daarin verbandmiddelen voor de medische post. De douane wilde weten wat er in de koffer zat. Hij luisterde niet naar mijn antwoord. Ik zei dat de koffer van mij was, dus niet wat er in zat. Hij liep vervolgens door en zei dat we door konden rijden. Daarna reden we door naar Mukachevo.
Het weer was fantastisch 25 graden. Heerlijk zomers.
 
De terugreis hebben we de auto in Budapest weer ingeleverd. We vlogen met Wizzair.
Een maatschappij waar we vaak mee vliegen. We hadden een nieuw vliegtuig. Maar toen we gingen zitten bleek dat ik niet voldoende ruimte meer voor mijn benen had. Ik paste er gewoon niet meer tussen. Het was altijd al wel krap, maar dit was gewoon niet normaal. Ik riep de stewardess er bij. Haar antwoord was dat ik wel een plek kon krijgen met meer beenruimte. Dat was mooi, maar ik moest er wel terplekke € 16 voor neerleggen. Ik was hier absoluut niet blij mee. Wizzair dwingt haar klanten zo om voortaan altijd gelijk maar extra beenruimte te kopen. Hoe zo goedkoop vliegen.
 
In de komende weken zal ik meer vertellen over het wel en wee op het kamp en de voortgang van de projecten.
Uw projectleider,
 
Berend van Duijvenvoorde
 
 

zaterdag 22 maart 2014

van de projectleider; het gerenoveerde badhuis in gebruik

Beste lezers,
 
Ik ben geweldig blij te kunnen vertellen dat in de afgelopen week de renovatie van het badhuis is afgerond. Ook de ruimte voor de medische post is klaar.
 
 
 Alles is  opnieuw betegeld en schoongemaakt. De douchekoppen zijn vernieuwd en de kranen zijn vervangen door een drukknop in plaats van een mengkraan. De eerste groep kinderen is al onder de douche geweest.

Het opknappen van het badhuis en de medische post is ruim binnen de begroting uitgevoerd.

Boven het badhuis zit een ruimte die eerst bestemd was om als ontmoetingsruimte te dienen. Deze ruimte wordt maar mondjesmaat gebruikt en nu kwam Ruslan met het verzoek of hij van deze ruimte een gastenverblijf mocht maken.
Er komen geregeld mensen uit het buitenland die dan naar een hotel in de stad moeten, terwijl ze ook prima hier onderdak zouden kunnen krijgen.
 De benodigde aanpassingen zijn uit te voeren met het geld wat is overgebleven van de renovatie.
Het bestuur van de Stichting Munkacs heeft dan ook direct toestemming gegeven om dit plan uit te voeren.

Ik kan vertellen dat ik van plan ben om in de week van 23 april weer een bezoek te brengen aan het kamp. Daarna heb ik zeker nog weer meer nieuws te melden.
Deze keer gaat Sylvia Wobbes, bestuurslid van de Stichting Munkacs, met mij mee. Het wordt voor haar een eerste ervaring. Ik zal haar vragen om haar ervaringen met u te delen.
Dit is het dan weer voor deze keer.
Met een vriendelijke groet,


Berend van Duijvenvoorde

 
 
 
 
 

vrijdag 21 februari 2014

Van de projectleider; Onrust in de Oekraine en renovatie badhuis

Het kan niet anders dan dat ik even stil sta bij wat er allemaal in de Oekraïne gebeurt. Vreselijk zoals partijen in Kiev tegenover elkaar staan en er al vele doden en gewonden te betreuren zijn. Gelukkig ligt Kiev ruim 600 km bij Munkachevo vandaan en is daar, voor zover ik weet, op dit moment niets van politieke onlusten te merken.
Laten we hopen en bidden dat alle partijen tot het inzicht komen dat geweld tot niets leidt.
 
Gelukkig gaat het op het kamp Munkacs goed. In januari is gestart met de renovatie van het douchegedeelte in het badhuis. De verbouw schiet hard op. Ook de inrichting van de ruimte waarin nu de medische post gaat komen. Op de foto's is te zien dat er lekker geklust wordt. De doelstelling is dat het geheel zo eind maart afgerond kan worden.
Dat is heel mooi. Mijn bedoeling is om in de maand april weer een keer naar het kamp te gaan om alle vorderingen te bekijken.
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
Ruslan, onze man op het kamp, stelde voor om in één van de kleine doucheruimtes een wasmachine te plaatsen, waar kampbewoners dan tegen een vergoeding hun was kunnen laten draaien.
Dit moet dan gebeuren tegen kostprijs met een beetje winst. Dit lijkt een goed idee om te proberen.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 In een volgende blog wil ik iets vertellen over een rondgang langs de op het kamp geplaatste toilethuisjes.
 
Berend van Duijvenvoorde
projectleider voor de stichting Munkacs