zaterdag 17 september 2011

De eerste toiletten staan er.

Na een fantastische zomerperiode, met een unieke fietservaring, begint het “gewone” leven weer zijn draai te krijgen.

Het doel om op de fiets naar de Oekraïne te gaan is, samen met Anne en Wieb, gehaald en ik kan ook zeggen dat ik buitengewoon dankbaar ben voor alle donatie die zijn gedaan voor het toilettenproject in Munkacs.

Ik kan wel vertellen het gaat daar allemaal iets anders dan wij gewend zijn. Mijn afspraak was dat bij onze aankomst in juli de eerste 20 toiletten klaar zouden zijn. De toiletten zouden gemaakt worden door mensen van het kamp. Dat was al een geweldige stap voorwaarts. Niet toekijken, maar zelf doen.

2 jonge kerels waren door Ruslan geleerd hoe te zagen en hoe elementen in elkaar te zetten. Op het moment dat wij met de fiets aankwamen werd ik door die 2 mannen direct gevraagd om mee te komen naar het jongerenonderkomen onder het missiehuis. Ik zag dat dit onderkomen was veranderend in een toilettenfabriek. Vol trots lieten ze me ze wat ze allemaal hadden gedaan. Heel veel elementen stonden klaar om in elkaar gezet te worden. Ze wilden mij dit eerst laten zien voordat ze met het plaatsen zouden gaan beginnen. Goed dat was dus even slikken (er stond er dus nog niet eentje). Maar mooi was wel hoe die jongens er mee bezig waren.

Vanwege het natte weer kon er bovendien niet begonnen worden met het plaatsen van de toiletten, want de gegraven kuilen liepen meteen vol met water. Verwacht werd dat binnen enkele weken  begonnen kon worden en dat dan de eerste 20 er zo zouden staan. Later kreeg ik van Ruslan bericht dat het allemaal toch niet zo voorspoedig liep. De jongens waren niet nauwkeurig geweest en sommige delen waren dan ook scheef en bij een eerste transport viel het toilethuisje uit elkaar. De schroeven zaten er helemaal verkeerd in.

Ook vertelde Ruslan dat de jongens zeer onregelmatig aanwezig waren en niet betrouwbaar. Hij had hen dan ook weggestuurd en zou nu een paar meer volwassen mannen vragen om de klus ter hand te nemen. Maar omdat hij zelf een aantal keren weg moest voor optredens met Amoro Del zou het wel wat langer duren. Geduld is dus een schone zaak. De cultuur op zo’n kamp is echt anders als bij ons. Wij zouden snel een aantal van die huisjes in elkaar zetten, maar zo werkt dat daar niet. Bovendien is de afspraak dat ze het zelf moeten doen.

Ook het jeugdhonk moest leeg, daarom zijn ze nu eerst bezig om een overkapping te plaatsen tegen het missiehuis aan, zodat er droog gewerkt kan worden. Bovendien is er dan weer een wens van Ruslan vervuld, dat de kinderen in de zomer buiten kunnen zitten en eten als ze voedsel halen bij de soepkeuken. De overkapping is een gift van een aantal Amerikanen.

Inmiddels zijn de 1e zes toilethuisjes geplaatst.

Ik zal jullie op de hoogte houden van de voortgang.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres