Van de projectleider: Corine / twitter en werken aan het project

Corine is goed aangekomen in Nederland. Ze heeft een goede reis gehad die haar bijzonder is meegevallen. Ze zal nog een aantal weken moeten rusten en in Nederland voor controle naar het ziekenhuis moeten. Ik hoop natuurlijk dat ze weer snel de oude is, zodat ze haar spilfunctie in de Oekraine voor veel Nederlandse hulpverleners weer kan oppakken.

Sinds enkele weken maak ik gebruik van een twitter met de naam “vannoodtothoop”. Als je Anne en mij wilt volgen op onze fietstocht naar de Oekraïne kan dat ook via twitter en uiteraard via de website van Munkacs, waar dagelijks via GPS onze route nauwkeurig in kaart te zien is.

Verder ben ik momenteel druk bezig om het eerste deelprojectplan helemaal klaar te krijgen in de hoop dat de stuurgroep er volgende week ja op zal zeggen.

Hiervoor heb ik meerdere malen via skype met Ruslan contact gehad en dat leverde een nauwkeurige kostenberekening op wat het bouwen en plaatsen van een toilet gaat kosten. Dit project gaat dan ook over het plaatsen van 100 toiletten binnen een jaar. Zal een flinke klus worden die door de mensen op het Roma zigeunerkamp zelf zal worden uitgevoerd.

Dit is voorlopig even de laatste weblog. Ik ga namelijk een maandje wat anders doen samen met Maria. Hierna zal ik me zeker weer gaan melden.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl

Van de projectleider: meireis (2) Kledingtransporten en prikkeldraad

Al jaren komen er grote hoeveelheden kleding aan bij huize Van der Laan. Deze worden vervolgens door zeer deskundige personen uitgezocht en gekeurd of het wel geschikt is voor verzending naar de Oekraine.

Nou had ik al wel een paar keer gehoord dat de mensen op het kamp altijd heel blij zijn met de kleding, maar deze reis zagen we het met eigen ogen.

Ruslan en Carlos droegen kleding, waarbij ze ons meteen vroegen wat de betekenis was van bepaalde namen. Zij droegen shirts met het logo van een bepaalde verzekeringsmaatschappij.

Ik ben ook altijd gewoon om, als ik toch op het kamp ben, even een rondje te maken en hier en daar even contact hebben. Op een gegeven moment stonden we even te kijken bij een paar mannen die met een soort damspel bezig waren. Ik keek op de rug van één van hen en keek toen nog een keer en maakte vervolgens een foto.

Zo zie je dat kleding van hier daar echt gedragen wordt en heel welkom is. Dakdekkersbedrijf S. Veenhuizen.

Verder lopend kwamen we langs zo’n hekje waar kinderen graag op spelen. De bewoner was hier niet opgesteld en heeft er een eind aangemaakt door er prikkeldraad omheen te wikkelen. Zie foto.

Ik wilde dit nog met de Baron bespreken maar dat is niet gelukt. Ik heb wel de foto per mail naar Ruslan verstuurd en hem gevraagd om in mijn naam hem te vragen om het prikkeldraad te laten verwijderen. Dit is gewoon erg gevaarlijk met al die kinderen.

Volgende week zal ik een stukje schrijven over de projecten

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl

Van de projectleider: de meireis samen met Arlien

Toch maar even alvast een kort verslag.

Op 4 mei in alle vroegte vertrokken we vanuit Hoogkerk naar Eindhoven om vandaar met Wizzair naar Boedapest te vliegen. We kwamen rond 10.30 uur aan en Ildike van Cargorent stond al op ons te wachten. We konden dus snel op weg richting Beregovo. Arlien zal in de komende zomer de reisleider zijn dus voor haar was deze reis ook een soort generale repetitie. Nou daar is ze met glans voor geslaagd. Ze rijdt perfect en alle handelingen met douane en ook een politiecontrole kwam ze feilloos doorheen.

De eerste avond kwamen we in een groot gezelschap van Nederlanders terecht in de Ark in Beregovo. Dat was erg gezellig zeker het zingen onder begeleiding van onze vrienden, Ruslan, Carlos en Tibi. Je moest de gezichten van de mensen eens zien toen de mannen in het Nederlands begonnen te zingen. Ze hadden zelfs al een heel repertoire in het Nederlands. Klonk heel goed.

Na een stevige nachtrust op Lavki, zagen we ’s ochtends dat in de week voor onze komst een deel van de grote loods was afgebrand. Kinderen hadden met vuur gespeeld. Levert voor Nadya weer een forse kostenpost op. Blijkt trouwens dat je de brandweer eerst moet betalen voor ze komen.

Het was die dag 5 mei en Arlien had mij de avond er voor voorzichtig op de hoogte gebracht dat ze dan jarig was. Ik deed natuurlijk of mijn neus bloede. Ze wist niet dat ik de mensen op het kamp al had ingelicht en die maakten er een leuke dag van. Zie foto.

Verdere belevenissen zullen in de komende week volgen. Nu ga ik samen met Maria een heerlijke rustige avond houden en enigszins herstellen van alle belevenissen.

Let dus maar op de komende weblogs.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl