Van de projectleider; voortgang kachelproject

Het is al weer enige tijd geleden dat Feri en Geza in Nederland waren om het lassen beter onder de knie te krijgen en om veilig te leren werken. Dus tijd voor een korte update.

Met Feri en Geza is afgesproken dat ze iedere dag 2 uur besteden aan het laswerk, het maken van kachels. Ze zijn er nu druk mee bezig. Kijk maar naar de bijgevoegde plaatjes.

Corine was bij hen op bezoek en zag onder meer dat Geza zijn gekregen veiligheidsschoenen niet aan had. Nadat ze hem er naar gevraagd had, vertelde hij dat hij het zonde vond om zijn nieuwe werkschoenen aan te trekken.   "Die werkschoenen zijn nieuw en netjes en het is jammer als ze gebruikt gaan worden, haha. Hij gebruikt ze nu als pantoffels thuis. (haha nee dit is een grapje, zei hij)."







Corine wees hem op de risico's dat als er een plaat staal op je voet valt wat er dan kan gebeuren en wat er niet bij Feri kon gebeuren.
Ze zijn nu aan het lassen. Mooi dus (aldus Corine)

 

 

Van de projectleider,

 

Berend van Duijvenvoorde

van de projectleider: het kachelproject

Beste volgers,

Het is hoogtijd om jullie weer eens op de hoogte te brengen van de voortgang van het kachelproject.

In de afgelopen weken waren Fery en Geza in Nederland om een stoomcursus lassen te krijgen.

In het voorjaar van 2014 was Guido van Yperen uit Rijnsaterwoude in de Oekraine voor een project waarbij gelast moest worden. Het bleek al gauw dat Guido een eigen metaalbewerkingsbedrijf bezit en uitstekend kan lassen. Hij vindt het helemaal geweldig dat hij, eigenlijk kansloze, mensen een vak kan leren. Hij heeft in dat voorjaar kennis gemaakt met Fery en Geza en hen wat eenvoudige lastechnieken geleerd.

Van het één kwam het ander. Guido wilde de mannen wel op zijn eigen bedrijf een paar weken lastechnieken bijbrengen en hen ondertussen ook onderdak verlenen. Dat was helemaal super. Bovendien wilde hij de reiskosten voor één van de mannen voor zijn rekening nemen.

Eind januari van dit jaar was het dan zover dat de mannen naar Nederland kwamen. Wat een belevenis. Nog nooit hadden ze gevlogen en zeker nog nooit de luxe huizen gezien waarin wij wonen. Onze woonkamers zijn al groter dan de verblijven waarin zij met hun hele gezin wonen. Uiteraard zijn ze op stap geweest om het één en ander van Nederland te zien en ook in Hoogkerk zijn ze warm ontvangen. Maar in deze blog wil ik het vooral hebben over hun ervaringen.

Direct de eerste dag nam Guido ze mee naar de winkel en zorgde hij dat ze werkkleding en veiligheidsbrillen kregen. Daarna leerde hij ze vooral om veilig te werken.

Ze moesten ook leren om zorgvuldig te werken. Ze waren zelf vaak al tevreden. Maar Guido was een strenge maar goede leermeester. Hij hielp hen stapje voor stapje verder.

 

 

Als eerste hebben ze een tweetal handkarren in elkaar gelast.

 

 

 

 Die worden veel gebruikt in de Oekraine. Daarna hebben ze geleerd om hekwerk te maken. Iets wat je ook veel ziet in de Oekraine. Vervolgens zijn ze nog bezig geweest om een kachel te maken, waarbij Guido ze kon laten zin op welke manier je daarbij moest lassen omdat anders alles krom trekt. Geza bevestigde dat dit met de door hem gemaakte kachel ook gebeurd was. Ook leerde hij hen hoe je op een simpele manier meer warmte uit de kachel kunt halen met minder houtverbruik. Dat wilden ze eerst niet geloven. Maar Guido bewees het hun en ze draaide als een blad van de boom om. Fantastisch om te horen.

De mannen hebben ieder 4 ceretificaten meekregen, waar ze zo trots als een pauw op waren.

Tijdens deze weken heeft Guido in overleg met mij een zaagmachine gekocht, zodat zij er veilig mee konden leren werken. Deze machine gaat nu binnenkort op transport naar Munkacs zodat ze daar dan zelf mee kunnen gaan werken. Volgens de mannen hebben ze daar niet zulke zaagmachines en kan dit al werk opleveren.

We gaan kijken of we een werkplaatsje voor de mannen kunnen regelen zodat ze vandaar uit hun beroep kunnen gaan uitoefenen.

Nu moeten ze eerst zelf aan de slag gaan als metaalbewerkers. In de loop van het jaar gaan we kijken of deze training een vervolg zou moeten hebben. Guido gaf aan de mannen nu al een beetje te missen.

Uw projectleider

Berend van Duijvenvoorde

Van de projectleider; Ik ben RA

Tja wat moet je nu met zo'n  titel boven je blog.

In de vorige blog had ik beloofd om nog voor dat we naar de Oekraïne gaan te vertellen wat voor nieuw project er gaat komen. Nou die belofte wil ik bij deze inlossen.

 

Zoals iedereen wel weet is het in de Oekraine crisis met in het Oosten gewoon oorlog. De prijzen zijn daardoor best fors gestegen. Er is vooral veel gedoe over het gas dat grotendeels uit Rusland komt. De prijs van gas is helemaal sterk gestegen.

In het badhuis wordt veel gas gebruikt om het water voor de douches te verwarmen. Nu ben ik in de afgelopen tijd op zoek geweest naar alternatieve mogelijkheden. Ik kan vertellen dat ik mede dank zij collega's van voormalig Agentschap NL contacten heb gekregen met een aantal bedrijven in Nederland die zich bezig houden met energie verkregen uit zonnewarmte.

 

Uiteindelijk was er een bedrijf in Gouda, waar ik mooie contacten mee kreeg. De eigenaar van het bedrijf "Ik ben RA", Marcel Cloosterman, heb ik vorige week ontmoet en ik ben erg blij met wat hij voor de zigeuners van Munkacs wil betekenen.

 RA stond vroeger bekend als de zonnegod van de Egyptische mythologie. Dus dat is voor een bedrijf die in de top van de branche van de zonnewarmte staat, geen rare naam.

In hun visie staat:

"Ik heb warmte in overvloed, zonnewarmte,  voor iedereen en voor altijd. Ik wil een bijdrage leveren aan duurzame energievoorziening in Nederland. Mensen laten inzien hoe logisch, comfortabel en nodig het gebruik van zonnewarmte is. En de toepassing van zonnewarmte en zonnekoeling voor iedereen mogelijk maken. Ik zorg dat bij jou thuis altijd een aangename temperatuur heerst. Dat er ruim voldoende warm water is om lekker lang te douchen of uitgebreid een bad te nemen."

 

 

 

 

 

 

Wij gaan, samen met dit bedrijf,  zorgen dat in het voorjaar van 2015 panelen op het dak van het badhuis komen te liggen en dat er een zonnewarmteboiler bij het badhuis wordt geplaatst. De materialen zullen geleverd worden door een fabriek in Polen, op slechts 400 km afstand van Munkachevo. Dat is dus erg mooi. In een later stadium zal ik er nog wel meer over vertellen.

In het komende weekend hebben we nog genoeg punten die we nog moeten onderzoeken.

 

 

 

 

In de weken na onze terugkomst heb ik vast wel weer genoeg stof om een aantal blogs te kunnen vullen.

Uw projectleider,

 

Berend van Duijvenvoorde

Van de projectleider; het kachelproject en komende reis naar Munkacs

Beste lezer,

 

Het is al weer enige tijd geleden dat ik een laatste blog heb geplaatst. Nu ben ik meestal het vaardigst in het schrijven rondom momenten dat ik naar de Oekraïne ga of net terug ben.

En over 2 weken is het weer zover. Op 28 november hoop ik samen met de voorzitter van de Stichting Munkacs, Harry van der Laan, even een paar dagen naar onze vrienden op het zigeunerkamp Munkacs te gaan.

 

We zullen daar naast het aanhalen van onze banden en elkaar weer ontmoeten best wel weer druk zijn. Van alle ervaringen en belevenissen zal ik zeker een aantal blogs kunnen vullen.

 

Wat ik nu in ieder geval wil laten weten is dat het kachelproject zachtjes aan echt gaat beginnen.

De mannen, Feri en Geza, zijn goed bezig. Nadat ze kort voor de zomer de eerste lessen in het lassen hebben gekregen, lagen de vorderingen eerst stil. In de zomer zijn ze altijd erg druk met de zomerbijbelkampen voor de kinderen. Daarna begon op het kamp de bouw van een nieuwe kerk. Ik ben reuze benieuwd hoe de vorderingen zijn. Feri en Geza hebben vooral het ijzerwerk ter handen genomen zodat ze steeds meer vertrouwen kregen met het materiaal waar ze mee moesten werken.

Inmiddels hebben ze een eerste prototype van een kachel opgeleverd. Zie de foto's. Zoals gewoonlijk is Ruslan een strenge leermeester en keurde hij het product af. Maar het is te verwachten dat binnenkort een eerste kachel ergens op het kamp in een hutje geplaatst kan worden.

Met de bouw van de 100 toiletten was van tevoren al zo'n beetje bekend wie  allemaal in aanmerking kwam voor een toilet. Met de kachels doen we dat niet. We gaan geen druk op Feri en Geza leggen en iedere keer als er eentje klaar is, zal Ruslan wel zeggen waar die dan geplaatst moet worden.

 

Verder kan ik nog vertellen, dat ik inmiddels begonnen ben met de voorbereiding voor een nieuw project. Het bestuur van de Stichting heeft al groen licht gegeven.  Komende week heb ik voor dit project een gesprek bij een bedrijf in Gouda. Als je wilt weten wat dat project gaat inhouden zal je nog even moeten wachten tot volgende week.

Uw projectleider,

 

Berend van Duijvenvoorde

van de projectleider; Ervaringen Sylvia Wobbes, contrasten.

In het voorjaar ben ik samen met Sylvia Wobbes naar Munkacs geweest. Ik had toegezegd iets van haar ervaringen / beleving te laten weten. Deze weblog is dan ook eigenlijk van haar hand;

 

Ik had niet verwacht dat het kamp aan de stad grenst. Ik dacht dat deze mensen in een afgelegen gebied woonden met elkaar. Zo rij je in een redelijke straat en zo rij je het kamp op, het verschil is ook wel erg groot. Nu was ik er in april en het was mooi  weer, maar hoe zit het dan in de herfst en winter vraag je je af. De straatjes op het kamp bestaan uit modder, geen bestrating of iets dergelijks. De huisjes zijn hutjes en daar wonen dan ook nog grote gezinnen in, onvoorstelbaar, hoe dit dan gaat wanneer ze gaan slapen. En wat eten ze dan? En ze koken op een vuurtje.  

We aten bij Ruslan. Zijn vrouw had uitgebreid voor ons gekookt. Wij aten eerst met Ruslan en daarna zijn vrouw met de kinderen. Je mag niet helpen opruimen, je loopt zo bij tafel weg, dat voelt wel apart hoor. De mensen kijken tegen je op , maar dit wil je niet, je bent gelijk aan hen. Toch bijzonder dat de armoede, zo dicht bij de  mensen in de stad, duidelijk zichtbaar aanwezig is.

 

De wegen zijn daar wel slecht, goed uitkijken waar en hoe je rijdt. 

  

 En de gebouwen waar mooie torentjes op zitten van goud/koper?? Heel bijzonder dat ze dit zo maken.

 

Mooi om zo een keer de ervaringen van Sylvia te kunnen weergeven. Zij kwam voor het eerst in de Oekraïne bij de Roma zigeuners in Munkacs op bezoek.

Vragen en reacties laat ze gerust langs komen.

Uw projectleider,

Berend van Duijvenvoorde

berend.v.duijvenvoorde@gmail.com

Van de projectleider; energieproblemen

In de afgelopen week werd ik fijntjes gevraagd wanneer er weer eens een blog zou verschijnen. Misschien had ik dat duwtje wel nodig om weer te beginnen.

 

Allereerst wilde ik eigenlijk wachten tot de website van de stichting Munkacs vernieuwd zou zijn, maar de voorzitter liet weten dat ik gewoon de huidige website kon blijven gebruiken voor het plaatsen van een blog.

Ten tweede zijn de mensen op het kamp in de zomer altijd heel druk met kinderkampen en dergelijke, waarbij dan bouwactiviteiten even stilstaan.

 

In de afgelopen maanden is er wel heel veel gebeurd in de Oekraïne, denk alleen maar aan de oorlog in het oosten van de Oekraïne en het neerstorten van de MH17.

Op een gegeven moment dreigde een algehele mobilisatie op gang te komen en dat betekende dat de mannen op het zigeunerkamp ook werden opgeroepen om zich te melden voor militaire dienst.

Dat gaf veel onrust op het kamp, zodanig zelfs dat er barricades bij de ingang van het kamp werden opgebouwd. Gelukkig zijn die inmiddels weer opgeruimd en is de rust weer terug.

 

Maar door al die onrust met Rusland zijn de energieprijzen fors omhoog gegaan en dat betekent  dat de kosten van het badhuis sterk zijn toegenomen.

Ik ben daarom in opdracht van het bestuur van de stichting met een onderzoek begonnen naar de mogelijkheid van zonnewarmte installaties bij het badhuis.

 

Dat is best een hele zoektocht. Door collega's heb ik contacten gekregen bij het bedrijfsleven. Ik probeer nu bedrijven te vinden die hier verstand van hebben en mogelijk ondersteuning willen leveren om een project voor zonnewarmte installaties te kunnen uitvoeren.

 

Bij technische scholen zal gezocht worden naar een studie/werk opdracht voor een aantal studenten .

 

Bij deze doe ik een oproep naar alle lezers van deze blog om mij te helpen in mijn zoektocht naar mogelijkheden / bedrijven die hier wel een steentje in zouden willen bijdragen.

 

Alvast heel hartelijk bedankt

Uw projectleider,

 

Berend van Duijvenvoorde

mailadres; Berend.v.Duijvenvoorde@gmail.com

 

 

 

 

Les in lassen

In mijn vorige blog gaf ik aan deze week te zullen schrijven over de ervaringen van Sylvia Wobbes. Ik heb haar in de afgelopen week niet kunnen spreken en bovendien heb ik nieuws die ik graag direct wil doorgeven.

 

 

 

 

 

Op het kamp hebben we in het verleden wel vaker met de kampleiding gesproken over de manier waarop we mensen in beweging zouden moeten zien te krijgen.

Mensen moeten zelf actief worden. Er werd wel eens gezegd "geef ze geen vis, maar een hengel". Met die hengel moeten ze dan zelf gaan vissen.

 

Nu hebben we vanuit de stichting Munkacs inmiddels wel wat ervaringen opgedaan op het kamp. Bij het badhuis stonden vaak kampbewoners te kijken wat die Nederlanders allemaal deden. Maar ze kwamen niet in beweging om mee te gaan doen. Bij de bouw van huisjes moesten de gezinnen zelf mee gaan doen, anders werd er geen huisje gebouwd, daar ontstond samenwerking en er kwamen banden tussen mensen (ondanks de taalbarrière).

 

Vervolgens werden er toilethuisjes gemaakt. Dit werd grotendeels gedaan door 2 jonge mannen (Fery en Geza) die eerst geleerd hebben om goed te meten en te zagen. Hoe ga je om met een hamer en schroevendraaier, enz.. Zij kunnen zich daar nu prima mee redden.

 

Nu staan we aan het begin van een project om goede kachels / kookplekken op het kamp te laten maken. Maar ja als je niet lassen kan hoe moet dat dan. Het is heel bijzonder dat juist nu een Nederlander naar de Oekraine is gegaan voor een project waarbij gelast moet worden. Die man (helaas weet ik zijn naam en waar hij vandaan komt nog niet) was bereid om Fery en Geza het lassen bij te brengen. In de afgelopen week is daar mee begonnen. Ik heb een aantal foto's toegevoegd.

 

Dit is voorlopig een laatste blog. Na de zomer wil ik weer beginnen met een nieuwe serie.

Uw projectleider,

 

 

Berend van Duijvenvoorde