Van de projectleider; het toilettenproject

Hoeveel toiletten zijn er nu inmiddels. Daar zijn jullie natuurlijk allemaal erg benieuwd naar. Nou ik kan vertellen dat er inmiddels 70 toiletten staan.

Maar eerst even terug naar het begin. De doelstelling was dat de mensen van het Roma zigeunerkamp Munkacs zelf aan de slag gingen om die toiletten te bouwen onder de supervisie van Ruslan, zeg maar de projectleider ter plaatse.

Vorig jaar in de zomer werd enthousiast begonnen, maar die mannen/jongens die het werk moesten doen waren niet betrouwbaar. Ze kwamen niet zoals afgesproken opdraven en bovendien werden er veel fouten gemaakt. Het lukte niet om hen goed aan de gang te krijgen.

Hierna hebben we in het voorjaar contact gekregen met een man uit Beregovo, die op andere kampen ook toiletten had gebouwd en goed jongeren kon begeleiden. Met zijn hulp werd een nieuwe start gemaakt. Eén van zijn mensen hielp mee. Die man had familie op het kamp waar ruzie mee was en hij werd weggejaagd.

Uiteindelijk zijn er tegen de zomer 2 jonge mannen van het kamp zelf gevonden die wel aan de slag wilden. Ferry en Geza. Zij doen het werk heel goed en zijn betrouwbaar gebleken. Daarom zit er nu echt schot in dit project. Ruslan is erg tevreden met hen en noemt Ferry the number one. Oftewel hij kan hem opvolgen in allerlei klussen op het kamp. Dat is iets om geweldig blij mee te zijn, want iedereen roept altijd de hulp van Ruslan in.

Afspraak is dat mensen die een toilet krijgen zelf het voorbereidende werk doen, door een gat te graven, waar dan het toilet boven geplaatst kan worden. Het is voorgekomen dat de mannen een toilet over een groot deel van het kamp hadden gesleept naar de plek waar die moest komen, maar toen bleek dat er nog geen gat was gegraven. Dat leverde heftige discussies op. Uiteindelijk is het toilet weer meegenomen en naar anderen gebracht. Een goede les voor een ieder. Nu wordt vooraf gecontroleerd of het gat klaar is en dan wordt er pas een toilet heen gebracht.

Het is ook voorgekomen dat mensen bij Ruslan kwamen met de mededeling dat ze geen toilet hoefden omdat ze er zelf al in hadden voorzien, maar wel het geld wilden hebben. Met dat geld konden ze dan wat anders doen. Ja dan heb je wel even een dilemma. Maar duidelijk is dat we geen geld geven, want dan weet je echt niet wat daar mee gebeurt.

In de zomer ben ik het hele kamp rond gegaan en heb op vele plekken toiletten gezien en mensen hierover gesproken. Ik heb een serie foto’s bij deze blog geplaatst, zodat je kan zien hoe en waar ze staan. Heel knus en soms heel krap.

                                dicht naast het onderkomen van een paard

Ik kwam ook bij een gezin die het toilet in huis hadden geplaatst. De vrouw vertelde dat ze de boel heel schoon hield maar dat het wel stonk. Ik zag dat er geen deksel op zat. Heb dan ook geadviseerd om dat wel te doen.

Ik hoop dat we nog dit jaar tot afronding van dit project kunnen komen, maar zeker weet ik dit niet. Hangt echt van het weer af.

Volgende keer over de voorbereidingen voor het project voor een medische post.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl

Van de projectleider; corruptie en gebruik van het badhuis

Het volgende verhaal wil ik toch wel even kwijt;

Terwijl het kinderkamp de volgende dag moest beginnen werd Ruslan vanuit de overheid benaderd met het bericht dat nog bepaalde documenten ingevuld moesten worden want anders kon het kamp niet doorgaan of zouden er boetes vallen.

Per direct zijn we naar de bewuste ambtenaar gereden en is Ruslan gaan vragen wat er aan de hand was. Hij moest precies vertellen wat er op het kamp allemaal aan eten en drinken aan de kinderen werd gegeven. Dit terwijl deze kinderen helemaal niet gewend zijn om regelmatig eten te krijgen, laat staan van een bepaalde kwaliteit. De bewuste ambtenaar wilde het wel meteen in een document verwerken. Het hoefde dan alleen nog maar uitgeprint te worden en een paar handtekeningen en dikke stempels en klaar.

Maar nee, Ruslan moest maar naar de winkel gaan om een pak printer papier te kopen. Hij moest het hele pak overhandigen en kreeg uiteindelijk 3 geprinte velletjes terug, waarop we vervolgens nog links en rechts handtekeningen op moesten krijgen. Onbegrijpelijk dat het zo lastig wordt gemaakt om kinderen die anders nooit een verzetje hebben toch een verzetje te kunnen geven. Op het kamp komen ze echt niet uit bezorgdheid voor de gezondheid van de kinderen kijken.

De ambtenaar had in ieder geval een pak printerpapier.

Het is inmiddels ruim 6 jaar geleden dat het badhuis op het kamp is geopend.
Heel wisselend wordt er gebruik van gemaakt. Soms is het er druk en in andere periodes komt er bijna niemand.
In de afgelopen tijd zijn een aantal mensen met een nieuw initiatief begonnen.






Wekelijks kunnen kinderen bij de “soepkitchen” eten krijgen. Door een andere stichting wordt dat gesponsord. De ruimte die hiervoor wordt gebruikt is net helemaal opgeknapt en ziet er goed uit. Nu ligt die gaarkeuken vlak naast het door ons gebouwde badhuis. Dat is een mooie gelegenheid om de kinderen die daar toch zijn even onder handen te nemen.

Een aantal Roma-zigeunermoeders doen nu telkens een stel kinderen onder de douche.

 Twee vrouwen nemen de kinderen stuk voor stuk in de doucheruimte. Om te voorkomen dat ze zelf ook helemaal nat worden gebruiken ze een tuinslang met een sproeier. Ideaal om zo te gebruiken.

De kinderen worden helemaal ingezeept, geboend en schoongespoeld.

 

Prachtig om te zien en wat mooi dat het badhuis zo gebruikt wordt voor de verbetering van de leefomstandigheden van de bewoners van het kamp.

 

Volgende keer over de voortgang van het toilettenproject.

Hartelijke groet,

 

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl

Van de projectleider: EURO2012 en voedselpakketten

Tja dan ben je weer onderweg met een nieuwe lichting medewerkers die een zomerkamp gaan begeleiden. Dan kom je bij de grens van Hongarije met de Oekraine en dan vertel je hoe de wegen er anders uit zullen zien na de grens.

Maar wat opviel aan de grens was al de allervriendelijkste houding van de Oekrainse douane. Ze kwamen de bus controleren en ik vertelde dat we geen drank, sigaretten, drugs en wapens bij ons hadden. Al grijnzend moest de deur van de bus wel open en ze zeiden, maar je hebt wel een stel mooie dames aan boord. Nou zulke grapjes had ik nog niet eerder meegemaakt. Verdere controle vonden ze dan ook niet nodig. Ik moest alleen nog wel even een document tekenen waarin vermeld stond dat ik geen wapens mee de grens over zou nemen. Dat was dan wel weer nieuw.

Nu was het verder zo dat de wegen in de Oekraine altijd zeer slecht waren met veel gaten in het wegdek. Zeker het viaduct bij Mukachevo. Maar wat bleek de wegen waren zo glad als een belletje. Kennelijk had koning voetbal er voor kunnen zorgen dat de douane vriendelijker werd en de wegen naar Europees niveau waren aangepast. Nu maar hopen dat dit voorlopig ook zo blijft.

Voedselpakketten

Dit maakt altijd grote indruk op iedereen die dit werk doet. Wat een verschil met onze rijke westerse levensstijl en onze behuizing. Ook al kom ik er nu al jaren het blijft mij altijd erg lang bij, wat een nood daar heerst. Financiële ondersteuning blijft dan ook hard nodig om daar regelmatig voedselpakketten uit te kunnen delen.

 

 

 

Op de hierbij gevoegde foto zie je in   1^e instantie een moeder, die in verwachting is, met haar 2 kinderen. Als je goed naar de foto kijkt, zie je dat de kinderen geen broek of luier dragen. Je weet dan deze kinderen zijn nog niet zindelijk. Geld voor luiers hebben ze niet en ook kleding wassen lukt bijna niet. Daarom dus maar bloot, zodat het overal terecht komt. Denk daarbij ook aan ziektekiemen e.d..

                                                      En als je dan binnenkomt zie je nog vijf kinderen. De middelste liep net ook nog buiten in de modder op sokken. Ze heeft geen schoenen. Met z’n allen leven ze op de plek die je op de foto ziet, meer is er gewoon niet. Je snapt wel dat een voedselpakket meer dan welkom was.

 

 

Op de site van Munkacs kunt u het bankrekeningnummer van de Stichting vinden om bijdrages over te kunnen maken voor voedselpakketten.             Alvast hartelijk dank hiervoor.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl

Van de projectleider; Hulp uit Hongarije.

Deze keer ging ik niet alleen op stap of samen met een ander maar met een hele groep, namelijk de kinderwerkers voor het zomerkamp 2012.

Dat was erg gezellig en ook leuk om weer met “nieuwe” Oekgangers  op stap te gaan. Zelfs eentje die nog niet eerder had gevlogen.

Over het reis verslag zal ik verder niets schrijven want dat hebben anderen al uitgebreid gedaan.

 

 

 

In Budapest huren we nu al jaren auto’s bij Cargorent. Onze vaste persoon op de luchthaven is Ildiko. Zij had al een heel aantal keren belangstellend gevraagd wat wij allemaal wel deden daar in de Oekraïne. Ook had ze me gezegd wel een keertje mee te willen om daar eens te kijken.

Deze keer was het ook wel bijzonder, want ze had een lading splinternieuw speelgoed achter in onze bus gezet en enkele dozen met kleding en schoenen. Helemaal super dus. Zodra er foto’s zijn waarop kinderen te zien zijn met dit speelgoed zal ik dat zeker een keer plaatsen.

Verder was er nog een man op het vliegveld die mij een stapel Bijbels mee zou geven voor de kinderwerkers van het kamp. Dit zijn dan cadeaus van de Nederlandse kinderwerkers aan de Oekraïense kinderwerkers. Die Bijbels kregen we met korting en bovendien kregen we nog een doos met studie boeken mee voor de kerkleiding op het kamp (gratis). Zou zie je maar dat ook vanuit een land waar ook nog veel hulpverlening plaatsvindt toch omgezien wordt naar de medemens in de Oekraïne.

Deze blog is weer een opstapje aan een aantal nieuwe blogs. Ik zal die de komende weken op zaterdag plaatsen op de site van de stichting.

Mochten er vragen zijn laat het me gerust weten.

berend@munkacs.nl