Van de projectleider; het toilettenproject

Hoeveel toiletten zijn er nu inmiddels. Daar zijn jullie natuurlijk allemaal erg benieuwd naar. Nou ik kan vertellen dat er inmiddels 70 toiletten staan.

Maar eerst even terug naar het begin. De doelstelling was dat de mensen van het Roma zigeunerkamp Munkacs zelf aan de slag gingen om die toiletten te bouwen onder de supervisie van Ruslan, zeg maar de projectleider ter plaatse.

Vorig jaar in de zomer werd enthousiast begonnen, maar die mannen/jongens die het werk moesten doen waren niet betrouwbaar. Ze kwamen niet zoals afgesproken opdraven en bovendien werden er veel fouten gemaakt. Het lukte niet om hen goed aan de gang te krijgen.

Hierna hebben we in het voorjaar contact gekregen met een man uit Beregovo, die op andere kampen ook toiletten had gebouwd en goed jongeren kon begeleiden. Met zijn hulp werd een nieuwe start gemaakt. Eén van zijn mensen hielp mee. Die man had familie op het kamp waar ruzie mee was en hij werd weggejaagd.

Uiteindelijk zijn er tegen de zomer 2 jonge mannen van het kamp zelf gevonden die wel aan de slag wilden. Ferry en Geza. Zij doen het werk heel goed en zijn betrouwbaar gebleken. Daarom zit er nu echt schot in dit project. Ruslan is erg tevreden met hen en noemt Ferry the number one. Oftewel hij kan hem opvolgen in allerlei klussen op het kamp. Dat is iets om geweldig blij mee te zijn, want iedereen roept altijd de hulp van Ruslan in.

Afspraak is dat mensen die een toilet krijgen zelf het voorbereidende werk doen, door een gat te graven, waar dan het toilet boven geplaatst kan worden. Het is voorgekomen dat de mannen een toilet over een groot deel van het kamp hadden gesleept naar de plek waar die moest komen, maar toen bleek dat er nog geen gat was gegraven. Dat leverde heftige discussies op. Uiteindelijk is het toilet weer meegenomen en naar anderen gebracht. Een goede les voor een ieder. Nu wordt vooraf gecontroleerd of het gat klaar is en dan wordt er pas een toilet heen gebracht.

Het is ook voorgekomen dat mensen bij Ruslan kwamen met de mededeling dat ze geen toilet hoefden omdat ze er zelf al in hadden voorzien, maar wel het geld wilden hebben. Met dat geld konden ze dan wat anders doen. Ja dan heb je wel even een dilemma. Maar duidelijk is dat we geen geld geven, want dan weet je echt niet wat daar mee gebeurt.

In de zomer ben ik het hele kamp rond gegaan en heb op vele plekken toiletten gezien en mensen hierover gesproken. Ik heb een serie foto’s bij deze blog geplaatst, zodat je kan zien hoe en waar ze staan. Heel knus en soms heel krap.

                                dicht naast het onderkomen van een paard

Ik kwam ook bij een gezin die het toilet in huis hadden geplaatst. De vrouw vertelde dat ze de boel heel schoon hield maar dat het wel stonk. Ik zag dat er geen deksel op zat. Heb dan ook geadviseerd om dat wel te doen.

Ik hoop dat we nog dit jaar tot afronding van dit project kunnen komen, maar zeker weet ik dit niet. Hangt echt van het weer af.

Volgende keer over de voorbereidingen voor het project voor een medische post.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl