Van de Projectleider; een blinde jongen

We komen nu al zo 'n kleine 10 jaar op het zigeunerkamp Munkacs in de Oekraine. De laatse jaren hou ik me vooral bezig met de (ver)bouwactiviteiten voor de Stichting Munkacs op dit kamp. In deze blog probeer ik jou als lezer op de hoogte te houden van de voortgang en plannen.

Nu heb ik als titel boven deze blog geschreven "een blinde jongen" je zou kunnen zeggen dat heeft niets met bouwactiviteiten te maken. Dat klopt helemaal, maar als je regelmatig op het kamp komt word je toch met allerlei zaken en mensen op het kamp geconfronteerd en dit is er eentje van.

Robi kwamen we al tegen vanaf het begin.
Hij was toen zo'n jaar of 5 en nu dus ongeveer 14 jaar.
Als er vanuit de Stichting een kinderkamp georganiseerd werd kwam Robi ook regelmatig mee. Zijn vader was namelijk één van de jongerenwerkers op het kamp. Het was een leuk kereltje die probeerde, ondanks zijn handicap, zoveel mogelijk mee te doen. Bijvoorbeeld met het zingen en ochtendgymnastiek. Je merkt dat mensen die een handicap hebben vaak andere organen sterker hebben ontwikkelt. Op zijn gehoor kon hij toch veel dingen volgen en aan sommige dingen (zoals ochtendgymnastiek) deed hij mee.


Ook mocht hij wel meespelen met de muziekband. Geweldig om te zien en te horen wat hij kon en deed.











Je staat er echter helemaal niet bij stil wat een groot verschil er is tussen zo 'n zigeunerkamp en bijvoorbeeld onze Nederlandse omgeving. Hier kan je vaak leren om met stok te lopen. Tegenwoordig zelfs uitgerust met GPS. Of met een geleidehond. Dat zijn zaken die daar totaal onmogelijk zijn. Dat betekent dat zijn leefomgeving erg klein is.

 De vader van Robi staat links op de foto.
De laatste keer dat ik op het kamp was sprak zijn vader ons aan. Hij vertelde van de grote zorgen die hij om zijn zoon heeft. Hij was al bij de gemeente geweest of zijn zoon ook ergens naar school kon. Dat kon zeker wel. Maar wat bleek de jongen zat dan in een klas met allemaal kinderen die gewoon konden zien. Hij werd aan zijn lot overgelaten en kon nergens aan mee doen en zat de hele dag stilletjes op zijn plek tot hij werd opgehaald. Je snapt dat dat helemaal niet goed voor hem was. Zijn vader heeft hem dan ook van school gehaald en weet zich geen raad.


In de stad is geen school voor blinden. Financieel is het onmogelijk om de jongen b.v. in Hongarije naar een school te laten gaan. Hij weet eigenlijk niet hoe hij hier mee aan moet. Dat raakte me enorm en daarom schrijf ik hierover in deze blog.
Ik heb hem nog verteld dat wij in Nederland veel luister boeken hebben. Hij zou gaan uitzoeken of dit ook in het Hongaars te krijgen is.

Thuis gekomen heb ik één van mijn buurtbewoners, die Hongaarse is, gevraagd of zij ook eens wilde meedenken. Ik heb nog niets van haar gehoord, dus het zal wel erg moeilijk zijn om iets te vinden.

Als iemand tips of ideeën heeft, hoe deze vader en zijn zoon geholpen zouden kunnen worden, laat het asjeblieft weten.

De volgende blog hoop ik wat te kunnen laten weten over de medische post in het badhuis.
De projectleider,

Berend van Duijvenvoorde
Stichting Munkacs

Van de projectleider: voortgang renovatie badhuis

Beste volgers,

Zo'n jaar geleden zat ik te vergaderen op de bovenverdieping van het badhuis. Het was dus herfst en regende lekker. Helaas bemerkte ik dat het niet alleen buiten regende maar ook binnen. Ik zag langs de dakbalken overal regendruppels lopen. Dat was niet zo mooi en had ik ook niet verwacht.
Wat bleek, de dakplaten die we ongeveer 8 jaar geleden op het dak hadden gekregen waren van inferieure kwaliteit. Het waren net sponsen. Zo zogen water op en als ze verzadigd waren lieten ze het water door. Dat is in de loop van die 8 jaren ontstaan. Ruslan vertelde mij dat die platen juist erg aangeprezen waren en op veel plekken gebruikt werden.

Duidelijk werd dat als we het badhuis nog jaren wilden blijven gebruiken als eerste een renovatie van het dak moest plaats vinden. Ik heb dat dan ook aan het bestuur voorgelegd en nadat er een begroting was opgesteld ook groen licht gekregen om dit project uit te laten voeren.

Nu was Ruslan erg druk met allerlei zaken en duurde het even voordat hij zich echt kon richten op dit project.
Juist tijdens mijn laatste bezoek (september 2013) was hij in onderhandeling met een aannemer. Die het uiteindelijk liet af weten. De precieze reden daarvan weet ik niet, maar ik heb zo 'n vermoeden dat hij met zijn mensen niet op een zigeunerkamp wilden werken.

Gelukkig bezit Corine een uitgebreid netwerk aan contacten en daarbinnen bleek ook iemand te zitten die de klus wel wilde gaan doen. Er kwam een klik tussen de aannemer en Ruslan.

Ik kan jullie vertellen dat inmiddels de klus klaar is of nagenoeg klaar en dat is heel mooi zo vlak voordat er weer veel regen te verwachten is.
Hieronder een impressie van de werkzaamheden. Let vooral ook op hoe arboproof deze mannen werken. -:)

Met dank aan de fotograaf, Ruslan

Volgende keer hoop ik iets te schrijven over een blinde jongen op het kamp.
Uw projectleider,

Berend van Duijvenvoorde
Stichting Munkacs

Van de projectleider; Nieuwe projecten?

Beste lezers,

Vanuit het bestuur van de Stichting Munkacs werd mij gevraagd om de mogelijkheden van nieuwe projecten te onderzoeken.

Tijdens mijn laatste bezoek, vorige maand, bracht ik dit dan ook ter sprake. Onze alleskunner op het kamp, Ruslan, schudde meteen met zijn hoofd. Nu nog even niet. Hij dacht dat we meteen met een nieuw project wilde beginnen, terwijl hij nog bezig was met de afronding van de 3 onder 1 kap woning en ook moest beginnen aan de renovatie van het badhuis. Dit werd hem echt even te veel. Gelukkig kon ik hem uitleggen dat we er over willen nadenken. Dat we eerst een plan willen maken en dan de financiën voor elkaar moeten krijgen en dat pas daarna er echt begonnen kan worden. Hij snapte dit en was ook gerust gesteld. Het zou hem anders veel te veel worden. Voor degenen die het niet weten. Ruslan is suikerpatiënt en heeft best nog wel meer gezondheidsklachten, waar hij niet te koop mee loopt. En op het kamp wordt hij voor van alles en nog wat ingeschakeld.

De watervoorziening op het kamp:
Er lopen een paar leidingen van het gemeentelijk waterleidingnetwerk door het kamp. Een aantal huisjes hebben daar rechtstreeks water vandaan. Maar het merendeel heeft geen water. Nu zou je kunnen bedenken of het niet mogelijk zou zijn om over het kamp een leidingnetwerk aan te leggen. Dat zou voor veel bewoners een uitkomst zijn. Helaas is het zo, dat wat er nu ligt van zeer slechte kwaliteit is en bij lekkages worden er zeg maar wat stukjes leiding dicht geplakt, maar er komen geen nieuwe leidingen. Bovendien moeten de bewoners van Mukachevo betalen voor het water. Op het kamp is dat tot nu toe niet zo. Maar je kunt bedenken dat als er veel meer gebruikers komen, de gemeente er snel bij zal zijn om meters te plaatsen. En dan heb je het probleem dat veel kampbewoners echt geen geld hebben om hiervoor te betalen.
Daarnaast trekken een aantal kampbewoners water vanonder de grond vandaan met buizen tot zo 'n 7 meter diepte. Dit is zeer risicovol voor de gezondheid, want het kamp staat op een oude vuilnisbelt en bovendien gaat de mest van de paarden en wat er in de toiletten terecht komt rechtstreeks de grond in en kan het grondwater dus ernstig vervuilen. Dit is best een groot dilemma en een probleem die voor de Stichting Munkacs te groot van omvang is om aan te pakken.

Houtkachels:
In het verleden is wel eens gevraagd om financiën voor houtkachels. In veel hutjes wordt op zeer gevaarlijke wijze gestookt en gekookt. Oude olievaten, oude potkachels en ga zo maar door. Op het kamp zijn we bij iemand geweest die het soort kachels maakt die bruikbaar lijken voor dit doel. Ruslan vertelde echter dat het materiaal van slechte kwaliteit was en niet goed. Het model wel. De man had op zijn aanwijzingen er ook een aslade onder gemaakt. Ruslan wil graag 2 jongens opleiden om zelf kachels te gaan maken onder zijn supervisie. De kosten van zo 'n kachel (zie foto) zullen ergens tussen de € 100 - € 150 per stuk komen te liggen. Ik heb dit idee nu ingebracht bij het bestuur van de Stichting en wacht af of zij dit een goed iets vinden voor een volgend project.

De komende 2 weken zal er in ieder geval geen nieuwe blog verschijnen in verband met de herfstvakantie.
Tot een volgende blog,
De projectleider,

Berend van Duijvenvoorde

Van de projectleider; het badhuis

Vorige week had ik al aangekondigd, dat ik deze week wat zou schrijven over het badhuis.

Het badhuis is nu zo'n 8 jaar in gebruik. Heeft dat nu veranderingen op het kamp gebracht zou je dan kunnen vragen? Daar kan ik volmondig ja op zeggen. Een heel aantal mensen, vooral die aan de "hoofdweg" wonen, kwamen in de begin jaren naar het badhuis. Zij hebben ervaren dat zo af een toe een douche nemen voor je lichaam heel goed is. Zij hebben nu zelf een voorziening waardoor zij zich kunnen wassen of douchen. Dat is natuurlijk fantastisch. Dat verklaard waarom deze mensen niet meer naar het badhuis komen.

Het gebruik van het badhuis is in de afgelopen jaren dan ook fors afgenomen. Maar dat is niet alleen door het wegblijven van de hierboven bedoelde groep mensen. Nee, er zijn gewoon veel mensen op het kamp die een douchebeurt niet kunnen betalen. De economische crisis heeft hier zeker ook aan bijgedragen, want wat er aan inkomsten waren is nog weer minder geworden.

Ook bleek in de laatste jaren dat een heel aantal douches het niet meer goed deden. Dit komt door het harde water en dus het verkalken van leidingen en kranen. Die moeten nu echt vervangen worden. Ook de verwarmingsketel is aan vervanging toe.

Ook hebben we geconstateerd dat de vrouw die bijhoudt wie er allemaal komen douchen en zo mogelijk daarvoor geld int, dit zonder een vergoeding doet. Terwijl ze er de hele dag zit.

Het kostte enige moeite om een overzicht te krijgen van wat er nu binnenkomt en wat de kosten zijn. De kosten blijken tenminste het dubbele te zijn van de inkomsten.

Gelet op al deze genoemde punten moest het bestuur van de stichting Munkacs besluiten of het badhuis wel moest blijven bestaan. Ik ben erg blij dat het bestuur heeft gezegd dat het badhuis wel moet blijven bestaan. Dat betekent dat er het één en ander aan renovatiewerk zal moeten plaatsvinden.

Vorig jaar constateerde ik bijvoorbeeld dat het dak lek was. Het is nu de bedoeling dat in de komende weken, nog voordat er veel regen gaat vallen, er nieuwe dakplaten op gaan komen. Corine heeft mogelijk iemand gevonden die dit wel kan en wil doen. Als er doorgewerkt wordt kan het in één week klaar zijn.

Daarna zal de medische post in de voorste doucheruimte ingericht worden en tenslotte zal de achterste doucheruimte voorzien worden van nieuwe leidingen en douchekranen en komt er een nieuwe ketel in. Hopelijk gaat dit in de wintermaanden allemaal lukken.

Het bestuur van de stichting zal ondertussen manieren gaan proberen te vinden om gelden te verwerven, waardoor mensen kunnen blijven douchen.

Tijdens mijn bezoek heb ik ook gesproken met de kampleiding en hen gevraagd om te bedenken hoe ze medekampbewoners kunnen stimuleren om gebruik te gaan maken van de douches. Dat was best een leuke brainstormsessie. Stel je biedt iemand een bon aan waarop hij of zij een keer gratis kan gaan douchen. Impliciet laat je dan aan die persoon weten dat hij of zij vies is. Hoe moet je dat nu aanpakken? Ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen.

Zo dat was het dan voor deze keer. De volgende keer zal ik iets schrijven over eventuele nieuwe projecten.
Veel leesplezier,
Uw projectleider,

Berend van Duijvenvoorde

stroopkoeken en ontmoetingen

Als je uit Nederland komt is het vaak wel gebruikelijk om wat lekkers mee te nemen voor een aantal bekenden. Deze keer vroeg Reitze Belle me om een aantal pakjes met stroopkoeken mee te nemen.
Ze worden daar in Munkacks erg gewaardeerd. Zie de hieronder geplaatste foto's.






















Bij Ruslan werden we zoals altijd allerhartelijks ontvangen.
Hier hebben we eerst natuurlijk uitgewisseld hoe het met iedereen gaat. Daarna hebben we uitgebreid gesproken over hoe het op het kamp was. Ik was natuurlijk best nieuwsgierig hoe het met de huisjes was waarvan de bouw in de afgelopen zomer was begonnen.
En of bijvoorbeeld de toilethuisjes nog goed voldeden.

Josie is ook blij met de stroopkoeken.

Reitze had me ook speciaal gevraagd om bij de weduwnaar waar hij van de zomer mee aan het bouwen was stroopkoeken te brengen.

Tijdens de bouw van zijn onderkomen sliep hij met zijn gezin boven de paardenstal.









Nu is hij erg blij met zijn nieuwe huis. Van de week begreep ik van Corine dat er ook een houtkachel was geplaatst, zodat ze het er ook een warm kunnen stoken en eten kunnen koken.
Ook in de andere huisjes hebben we even gekeken. Als je zo van buiten kijkt lijkt het heel wat, maar als je in een ruimte van 3.5 x 6 meter met 5 mensen moet leven, dan is dat toch niet erg ruim.


De volgende keer zal ik wat meer vertellen over het badhuis.

De projectleider,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres

berend@munkacs.nl

 

 

 

 

Van de Projectleider; Najaarsreis 2013, problemen bij online inchecken,

In de 2e week van september ben ik weer voor enkele dagen naar de Oekraïne geweest. In deze blog iets van mijn reis ervaring.

Uiteraard probeer ik altijd zo goedkoop mogelijk te reizen. Ik had bij WIZZ AIR geboekt. Heel mooi dan kan je vanaf 2 weken van tevoren online inchecken. Als je dat niet doet dan moet je aan de incheckbalie € 20 - € 40 bijbetalen. Dus ga je dat zeker doen.
Zo ook ik en het was zeker niet de eerste keer dat ik voor een reis ging inchecken. Maar wat ik ook deed ik bleef maar de melding krijgen dat mijn reis niet te vinden was. Dan begin je toch licht ongerust te worden.
Daarom op internet gezocht naar het bedrijf die mij de reis had verkocht. Ik moest een 0900 nummer bellen a € 0,45 per minuut. Ik kreeg een doorkies menu te horen en uiteindelijk kwam  "indien u problemen heeft met inchecken toets nummer 9" nadat ik dat had gedaan werd mij verteld dat ik voor problemen met het online inchecken mij rechtstreeks tot de vliegmaatschappij moest melden. Leuk voor niets gebeld dus.
Vervolgens was het knap zoeken naar een nummer van de vliegmaatschappij. Ik vond een hele lijst met helpdesknummers, waaronder een Nederlands 0900 nummer. Ik dat nummer bellen. De prijs was inmiddels € 0,80 per minuut met ook nog een start tarief en een maximum van € 40,--.  Ik kreeg vervolgens een Engels sprekende dame, als ik haar wenste te spreken moest ik een 1 kiezen. Vervolgens een Hongaarse, Italiaanse en ga zo maar door. In de hele lijst kwam geen Nederlands sprekend persoon voor.
Misschien had ik niet goed geluisterd dus ik beëindigde de verbinding en belde nog een keer. Opnieuw geen Nederlandse helpdesk. Ik koos vervolgens de Engelse helpdesk. Nadat ik mijn probleem had uitgelegd en mijn incheck nummer had gegeven werd mijn naam gevraagd. Toen ik die noemde klonk gelijk tuuttuuttuut, oftewel men had de verbinding verbroken. Ik heb nog 3 pogingen ondernomen om contact te krijgen maar het lukte niet. Ik heb waarschijnlijk een te moeilijke naam.

Hierna verder gezocht naar een nummer van het vliegveld Eindhoven. Ik zou immers vanaf Eindhoven vliegen. Ik werd daar doorverbonden met de servicedesk en kreeg als antwoord dat er op Eindhoven geen eigen balie van Wizz Air aanwezig is. Nou toen wist ik eigenlijk niet meer wat te doen. Maar de dame van de servicedesk heeft me uiteindelijk wel goed geholpen, want ze gaf mij de tip om schermprintjes van de foutmelding mee te nemen, zodat ik kon aantonen dat het niet goed was gegaan. Dat heb ik dan maar gedaan. Dat bellen had me inmiddels echt wel de nodige euro's gekost.

Op het vliegveld aangekomen werd ik bij de incheckbalie doorverwezen naar de servicedesk alwaar ik mijn verhaal nogmaals heb gedaan. Men was blij dat ik bewijsstukken bij me had en deze keer hoefde ik dan ook niet bij te betalen. Ik vroeg of ik ook gelijk voor de terugreis kon inchecken. Helaas dat was niet mogelijk. Nou maar zien hoe de terugreis dan zou gaan verlopen, zo dacht ik.
De medewerkster achter de balie vertelde mij vervolgens dat ik nog eens moest proberen in te checken maar dan zonder een spatie tussen "van" en "Duijvenvoorde". Dat bleek uiteindelijk de oplossing. Op mijn bestemming heb ik 's avonds dit uitgeprobeerd en het lukte meteen. Dus hierbij de tip voor iedereen die online gaat inchecken en het lukt niet, haal de spatie er tussenuit.
Volgende week zal ik gaan schrijven over projectzaken op het kamp.
vriendelijke groet,

Berend van Duijvenvoorde
projectleider voor de stichting Munkacs.