zaterdag 13 oktober 2012

Van de projectleider: alternatief reizen


Al vele jaren kom ik inmiddels meerdere keren per jaar in de Oekraine op het Roma-zigeunerkamp Munkacs.

Veelal gaan we met het vliegtuig naar Budapest en rijden we naar de Oekraine met een gehuurde auto of personenbusje.

Alternatief was natuurlijk mijn fietstocht van 2011 naar de Oekraine, samen met Anne Heemstra en onderbegeleiding van Wiebe Ridderbos. Een belevenis om nooit te vergeten.

Dit jaar heb ik de groep voor het zomerkamp weggebracht en moest ik op een alternatieve manier zien terug te komen.

Nu wilde het geval dat Arlien van der Laan haar auto net over de grens in Hongarije had staan en die auto moest naar Budapest. Dat kwam mooi uit, ik zou dan vervoer hebben en haar auto kwam dan op de plek van bestemming.

De avond voor mijn vertrek werd ik naar Beregovo gebracht. De man die mij bracht reed nogal heftig. Ik was blij dat ik op mijn slaapplek aankwam. Ik werd daar keurig opgewacht, moest voor de overnachting € 5,-- betalen (jaja dat lees je goed). Kon lekker douchen en koffie stond klaar.

 ’s Ochtends in alle vroegte op het moment dat het dag begon te worden stond ik op. Ik had voor mezelf besloten lekker naar de grens te wandelen. (afstand 8 – 10 km) zodat ik na de grens die auto op kon pikken.

Het was rond 06.00 uur toen ik vertrok. Ik was nog maar net onderweg toen ik een dronken persoon tegen kwam die wilde weten hoe laat dat het was. Met gebaren kon ik het hem duidelijk maken. Even later had ik een stel blaffende honden om me heen. Maar gelukkig lieten die het op een gegeven moment af weten. Een troittoir of fietspad had je niet, dus ik liep langs de weg ( 80 km weg) en er passeerden regelmatig auto’s richting de grens. Er was mij verteld dat als je je duim op stak er altijd wel iemand stopte om je mee te nemen. Dat was heel gewoon, zo werd gezegd. Helaas werkte dit deze morgen niet. Inmiddels had ik wel ontdekt dat de grens toch iets verder weg was dan ik had ingeschat, dus moest ik mijn tempo wat opvoeren. Ik had namelijk afgesproken om rond 07.30 uur aan de andere kant van de grens te zijn. Daar zou iemand mij opwachten om mij bij de auto van Arlien te brengen.

 Ik kwam keurig op tijd bij de grens, moest voor een metalen hek wachten tot de douane vond dat ik lang genoeg gewacht had en hij het hek openmaakte. Daarna was ik snel op de afgesproken plek. Helaas kwam mijn afspraak daar niet opdagen. Ook na diverse telefonische pogingen ging dit niet lukken.

Ik besloot toen maar om terug te lopen naar de grens om daar maar te gaan liften. Iedere auto die door de slagboom kwam hield ik aan. Na zo ‘n ¾ uur daar gestaan te hebben kwam bij mij naar boven dat ik die dag voor het eerst wel eens niet mijn vliegtuig zou kunnen halen. Maar wat zou het. Ik was alleen en moest me er maar niet te druk over maken. Inmiddels begon het al wel erg warm te worden. De zon stond al hoog aan de hemel en er was geen schaduw op die plek. Gelukkig had ik een paar flessen water bij me.

Kort hierna werd ik door een man aangesproken, die in gebrekkig engels vroeg of ik naar Budapest moest. Ik bevestigde dit. Op zijn vraag of ik naar het vliegveld moest kon ik opnieuw ja zeggen. Ik vroeg vervolgens of hij mij soms wel wilde brengen. Hij knikte ja. Hierna vroeg ik wat dit moest kosten. Hij zei € 150. Ik reageerde met € 115, maar nee het was € 150. Ik wist dat de gemiddelde prijs rond de € 100 lag, dus ik durfde nog wel even af te dingen, maar niet te ver want ik moest nu toch wel weg. Uiteindelijk werden we het eens op € 125.

Ik liep met de man mee naar een achteraf parkeerplaats en mocht plaats nemen in een ruim 25 jaar oude auto. We gingen rijden. Na een korte rit reed de man een benzinepomp op om te tanken. Hij vroeg of ik naar het toilet moest, maar ik dacht “ blijf maar lekker zitten want als je wegloopt ben je misschien je geld en je bagage kwijt en kom je nog niet in Budapest”.

Terwijl wij verder reden en we voorzichtig met elkaar in gesprek raakten bleken we in de Oekraine zelfs gemeenschappelijke kennissen te hebben. Hij kende diverse Nederlanders die daar werken.Wat is de wereld toch klein. Het was zelfs zo dat de man nog wat geld teruggaf van wat ik hem had gegeven. Dit was wel een bijzondere ervaring.

De beste man reed keurig en zorgde er voor dat ik nog op tijd op het vliegveld arriveerde.

Ik heb nu zijn naam en telefoonnummer en zal hem zeker aanbevelen voor aan mensen die daar een chauffeur nodig hebben.

Volgende week hoop ik nog wat te kunnen vertellen over de stand van zaken met de toiletten en de ideeen over de medische post.

Hartelijke groet,

Berend

PS geef gerust reactie. Kan ook via mijn mailadres



Geen opmerkingen:

Een reactie posten