Van de projectleider; uitstapje naar Vinogrado

Op zaterdag vertrokken we al vroeg om samen met Corine naar Vinogrado te gaan. Daar moesten wat spullen van haar worden opgehaald. Dit was wel een leuke trip, weer eens een stukje Oekraine gezien waar we nog niet eerder waren geweest.

Onderweg zouden we langs een paar dorpjes komen die behoorlijk welvarend waren. De mensen daar leven behoorlijk geisoleerd. Het zijn allemaal christenen.
Ze zorgen heel goed voor elkaar en er is dan ook niemand werkeloos. In de dorpen is drank en drugsgebruik uitgebannen. Onderweg zagen we nog veel sneeuwresten en ook op het water lag nog ijs.
Het was dan ook heel bijzonder dat we opeens allemaal mensen op het land aan het werk zagen. Veel tuinbouw in en om lage kassen.
Je zag dat het allemaal handwerk was wat er werd uitgevoerd.

In Vinogrado kwamen we bij een Nederlands echtpaar, die daar een eigen huis hebben en al jaren goed werk verrichten in de Oekraine.
We hadden afgesproken dat we vroeg zouden komen, maar op roepen en ook telefonisch werd er niet gereageerd. Eize is tenslotte over het hek geklommen (gelukkig kwam er niet gelijk een grote hond aanrennen) en constateerde dat de voordeur wel open was. Hij had toen snel contact. Er bleken ook een stel studenten te zijn. Zij liepen een paar weken stage en trokken daarvoor door een aantal Oostbloklanden. Eén van de dames woonde in de Moesstraat in Groningen. Zo klein is de wereld gewoon.

Na even gezellig bijgepraat te hebben en de spullen te hebben ingeladen vertrokken we weer snel voor onze afspraak met Ruslan.
Bij het huis van Ruslan in Munkachevo werden we buiten al opgewacht door Ruslan en tot onze verrassing was ook de beoogde ondersteuner voor het toilettenproject al aanwezig, Sanyi.
Na een hartelijke begroeting gingen we naar binnen om onder het genot van een kop koffie met elkaar in gesprek te gaan. Volgende week hier meer over.
Berend